Η μινεστρόνε αυτή είναι μια πιο χειμωνιάτικη σούπα με κολοκύθα και μανιτάρια, όμως σαν είδος σούπας έχει τόσες παραλαγές, όσοι και οι συνδυασμοί λαχανινκών και κρεατικών που μπορεί να βρεθούν σε ένα ψυγείο. Είναι μια σούπα που μου θυμίζει το παραμύθι της “πετρόσουπας”. Θυμάστε τον …
Αυτή η σούπα με αρακά είναι γρήγορη, πεντανόστιμη και θρεπτική και γίνεται με ελάχιστο κόπο και προετοιμασία. Υπάρχουν μέρες που δεν έχεις όρεξη να μαγειρέψεις. Συνεχίζεις όμως να θες κάτι θρεπτικό, νόστιμο, οικονομικό με υλικά που έχεις διαθέσιμα στο σπίτι. Εδώ χρησιμοποιώ κατεψυγμένο ψιλό αρακά. …
Συνηθίζω να μουλιάζω και να φυτρώνω τα όσπρια σε διπλή ποσότητα από όσο χρειάζομαι. Κρατώ την ποσότητα της συνταγής και τα υπόλοιπα τα φυλάω στην κατάψυξη για άμεση χρήση σε κάποια επόμενη συνταγή.
Πρώτα πλένω καλά τα όσπρια. Μετά τα μουλιάζω κατά προτίμηση με λίγο ορό γιαουρτιού ή κεφίρ για 12-24 ώρες, ανάλογα με το είδος τους.
Την επομένη, τα απλώνω σε ένα σουρωτήρι. Τα ξεπλένω καλά και τα αφήνω να στραγγίξουν ακουμπώντας τα σε ένα ρηχό ταψί στο ίδιο μέγεθος με το σουρωτήρι. Έτσι μένει ελεύθερος ο νεροχύτης. Το ταψί πρέπει να είναι αρκετά ρηχό ώστε να κυκλοφορεί ελεύθερα ο αέρας και να μην μουχλιάσουν από την υγρασία.
Τα σκεπάζω μόνο με ένα τουλπάνι και τα αφήνω να φυτρώσουν για 1-3 μέρες. Ενδιάμεσα, τα ξεπλένω κάθε 6 ώρες και τα ανακατεύω καλά μιας και υπάρχει μεγαλύτερη υγρασία στο κάτω μέρος του σουρωτηριού.
Μόλις φυτρώσουν, ξεπλένω καλά και ξεκινάω το μαγείρεμα ή τα φυλάω στην κατάψυξη. Στις υψηλές θερμοκρασίες μουλιάζω και φυτρώνω τα όσπρια στο ψυγείο.
Γιατί τα όσπρια περιέχουν αναστολείς θρέψης που δυσχεραίνουν την απορρόφηση των θρεπτικών ουσιών. Με το μούλιασμα, το φύτρωμα και το μαγείρεμα ή σερβίρισμα με μικρές ποσότητες κρέατος ή ψαριού, μπορείς να εμπλουτίσεις το γεύμα των μικρών παιδιών.
Σύμφωνα με το Υπουργείο Ανάπτυξης:
“Με το φύτρωµα µειώνονται οι αντιθρεπτικές ουσίες όπως τα φυτικά άλατα, οι ταννίνες και οι πολυφαινόλες. Οι πρωτεΐνες, οι υδατάνθρακες και τα λιπίδια αρχίζουν να αποδοµούνται από ένζυµα, έτσι ώστε το φύτρο γίνεται πιο εύπεπτο από το ξηρό όσπριο…. Η απορρόφηση του σιδήρου µειώνεται από την παρουσία αντι-θρεπτικών ουσιών όταν το γεύµα αποτελείται µόνο από όσπρια. Βελτιώνεται όµως µε το µαγείρεµα και µε τον συνδυασµό µε κρέας, ψάρι ή πουλερικά, ή και µε την παρουσία ασκορβικού οξέως στο γεύµα. ”
Περισσότερες πληροφορίες μπορείς να βρεις και σε αυτό το φυλλάδιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας:
Το μούλιασμα των οσπρίων εξοικονομεί χρόνο μαγειρέματος, κάνει τα φασόλια πιο εύπεπτα και τα θρεπτικά τους πιο εύκολα διαθέσιμα… Το φύτρωμα επίσης αυξάνει τις περιεχόµενες βιταµίνες και τη διαθεσιµότητα µετάλλων και ιχνοστοιχείων.
Ας ανταμειφθούμε για την υπομονή μας, φτιάχνοντας μια ωραία φασολάδα με απάκι (για τον σίδηρο, καταλαβαίνεις).
Φασολάδα
0,5 κιλό φασόλια λευκά μικρά
2 κ.σ. ελαιόλαδο
1 κρεμμύδι, ψιλοκομμένο
2 πράσα, ψιλοκομμένα
2 καρότα, σε φέτες
2 κλωνάρια σέλερι, ψιλοκομμένα
1 πιπεριά Φλωρίνης σε 3-4 μεγάλα κομμάτια
1 φύλλο δάφνης
1,5 λίτρο ζωμός
200 γρ. απάκι
Χυμός από μισό λεμόνι
Μουλιάζεις 24 ώρες τα φασόλια σε άφθονο νερό. Ξεπλένεις και φυτρώνεις όπως περιγράφω παραπάνω. Θα χρειαστούν 24-48 ώρες για να δεις τις πρώτες φύτρες.
Ζεσταίνω το λάδι σε μία κατσαρόλα και σωτάρω όλα τα λαχανικά για 5′ να μαλακώσουν μαζί με τη δάφνη. Προσθέτω τον κρύο ζωμό και τα φασόλια και φέρνω σε βρασμό. Χαμηλώνω τη φωτιά και αφήνω να σιγοβράσει για 30′ με 40′. Ελέγχω συχνά γιατί με το φύτρωμα μαλακώνουν πολύ πιο γρήγορα.
Όταν έχουν γίνει τα φασόλια κι έχουν χυλώσει, παίρνω με μία κουτάλα την πιπεριά και λίγη από τη φασολάδα. Την αδειάζω στο μπλέντερ και χτυπάω μέχρι να γίνει κρέμα. Σουρώνω την κρέμα μες στη φασολάδα για να συγκρατήσω τυχόν φλουδάκια από την πιπεριά. Ανακατεύω καλά και αφήνω να πάρει μια βράση. Εντωμεταξύ, σωτάρω το απάκι σε ένα τηγάνι και σβήνω με το λεμόνι. Σερβίρω τη φασολάδα με λίγο απάκι σε κάθε πιάτο.
Το πιο απλό, συνηθισμένο φαγητό, μπορεί να έχει κι αυτό τα μυστικά του. Ξεκινώντας από το ότι οι φακές σούπα μπορούν να είναι και παντελώς άγνωστο πιάτο, σε έναν Ιρλανδό για παράδειγμα. Επίσης, παρόλο που το μούλιασμα δεν είναι απολύτως απαραίτητο, για μένα προσφέρει πολύ. …
Γιουβαρλάκια όπως και ρεβύθια έφαγα μεγάλη, στο σπίτι μιας φίλης, μιας και η Ιρλανδή μαμά μου δεν τα γνώριζε καν. Οπότε ούτε τα πολύ συνήθιζα στο σπίτι μας μιας και μνήμες παιδικές δεν έχω. Έχουν όμως τα παιδιά μου, αφού είναι ένα ιδανικό φαγάκι μετάβασης …
Ενώ η κοτόσουπα είναι το φαγάκι της παρηγοριάς μας στις ιώσεις του χειμώνα, η κολοκυθόσουπα αυτή είναι για το “σαν να έβαλε κρύο”, για το αυτό το κάτι που σε τριγυρνάει, ακόμα και για να σου φτιάξει το κέφι με το ζωηρό της χρώμα και την γλυκιά και πικάντικη γεύση της.
Στο σπίτι μας όλο και κάπου τριγυρνάει ένας ζωμός, πότε σιγοβράζει με τις ώρες στο μάτι, πότε ανυπόμονος στο ψυγείο μετράει μέρες, άλλοτε στην κατάψυξη περιμένει συμπυκνωμένος. Το μαγικό μας τζίνι της κουζίνας είναι πάντα έτοιμο να δώσει γεύση και να εμπλουτίσει θρεπτικά όλα μας τα πιάτα. Η σούπα αυτή δε ζητάει πολλά, λίγα χοντροκομμένα λαχανικά και τον ζωμό, σε 5-10 λεπτά σιγοβράζει και μοσχοβολάει στην κουζίνα. Είναι πολύ απλή αλλά σε ανταμοίβει πλουσιοπάροχα.
Υλικά
1 κ. σ. λάδι καρύδας ή ελαιόλαδο
800 γρ. κολοκύθα σε μεγάλους κύβους
1 κρεμμύδι χοντροκομμένο
1 πράσο χοντροκομμένο
4 καρότα χοντροκομμένο
1 κομμάτι πιπερόριζα (ginger) 3 εκ. τριμμένο ή 1 κ.σ. πιπερόριζα σε σκόνη
1 κ.σ. κόλιανδρο τριμμένο
1 πρέζα κύμινο
1,5 λίτρο ζωμό σπιτικό
αλάτι, πιπέρι
Για το σερβίρισμα: crème fraîche ή γιαούρτι ή γαλοτύρι
Σωτάρεις 5 λεπτά το κρεμμύδι, το πράσο και τα καρότα στο λάδι. Προσθέτεις την κολοκύθα με τα μπαχαρικά κι ανακατεύεις. Σωτάρεις για άλλα 2 λεπτά και σβήνεις με τον ζωμό. Σκεπάζεις και σιγοβράζεις για 40′ μέχρι να μαλακώσουν καλά τα καρότα. Λυώνεις στο blender ή με το ραβδί χειρός. Αλατοπιπερώνεις κι αφήνεις να σιγοβράσει αλλα 3′.
Σερβίρεις με χωριάτικο ψωμί και μία κουταλιά crème fraîche ή γιαούρτι ή γαλοτύρι σε κάθε πιάτο.
Η κόρη μας δεν έδειχνε κανένα ενδιαφέρον για το φαγητό μέχρι που δοκίμασε αυτή την κοτόσουπα της φίλης μου Μαρίας. Από τότε που μοιράστηκε τη συνταγή της, η σούπα εμφανίζεται συχνά στο οικογενειακό μας τραπέζι…